Hoewel overwogen is om deze straat, die de Boulevard de Favauge verbindt met de Burgemeester Engelbertsstraat, de naam Verbindingsweg te geven, heeft men toch voor een naam uit de Zandvoortse historie gekozen.
Toen Zandvoort nog een vissersvloot bezat, werden tot in het begin van de 2e helft van de 19e eeuw in de winter de bomschuiten (bom is een verbastering van ‘platte bodem’ – ‘boômd’ – ‘bom’) opgelegd in het zogenaamde Schuitengat. Dat was een laagte in de zeereep, open zowel aan de zee- als aan de landzijde en nagenoeg op dezelfde plaats als waar nu deze straat ligt. Het transport van de schuiten gebeurde met behulp van zware losse beukenhouten rollen over lange, brede houten planken. De schuit werd opgevijzeld en op de rollen geplaatst. Met paarden- en mankracht werd hij dan steeds een plank (een bregje) verder getrokken. Door de rollen en planken die aan de achterkant vrijkwamen weer aan de voorkant aan te leggen, werd de te overbruggen afstand afgelegd. In de zomer werden deze rollen niet gebruikt en werden ze van het strand gehaald en in de zogenaamde rollen- of tiemenkuil opgeslagen. Deze kuil was een diepe duinpan, waarin altijd water stond en waar aan de kanten rijshout groeide. Op deze manier voorkwam men het uitdrogen van de rollen. Er zijn meerdere rollenkuilen geweest. De oudst bekende kuil lag in de duinen achter de Brederodestraat, in de huidige situatie tussen de Brederodestraat en de Dr. de Visserstraat. Later kwam er een rollenkuil nabij het oude kerkhof, waar thans de Prinsesseweg is. Ook was er een rollen- of tiemenkuil aan de Mender, dat was een hoek land nabij de Zandvoortselaan en de Kostverlorenstraat, ongeveer waar nu de bocht van de Burgemeester Nawijnlaan is. Met de naam ‘tiemen’ werden de buigzame dunne twijgen van het rijshout aangeduid. Zij werden vroeger onder meer gebruikt om de gerooide wortelen tot een bos samen te binden.
