Dorpsplein

©:

Een kleine ruimte midden in het oude dorp, omzoomd door lage woningen, waaronder de hoefsmederij van Versteege, die daar al sinds 1862 is gevestigd. Zo ongeveer moet men zich het Dorpsplein voorstellen in de tijd dat ds. Hulsman, predikant in Zandvoort van 1894-1903, zich inspande om te komen tot het stichten van wat hij noemde, een ‘vergaderlokaal voor de jeugd, waar geen drank werd geschonken’. In de beginjaren van zijn predikantschap in Zandvoort had hij de Zandvoortse bevolking leren kennen en ook hun drankproblemen. Hij was zeer begaan met de jongens die soms al vanaf hun tiende jaar met de vaders naar zee gingen – een leerplichtwet was er toentertijd nog niet – en zo al vroeg sterke drank leerden gebruiken. Hij kreeg kapitaalkrachtige dorpsbewoners enthousiast voor zijn plan en dankzij een aanzienlijke gift van de toen bekende filantroop P.W. Jansen, kon in 1897 aan het Dorpsplein de benodigde grond worden gekocht en in 1898 Ons Huis, Volkskoffiehuis, Lokaal voor Christelijke en Maatschappelijke Belangen worden geopend. Mede door het drukke gebruik van de twee zalen die het gebouw telde, bleek al kort na de opening behoefte aan meer ruimte. Daarvoor werd een belendend perceel, een oud logement, aangekocht en aan Ons Huis toegevoegd. In 1935 is het oude Ons Huis geheel afgebroken en volledig, zij het moderner, herbouwd. Het gebouw is in de jaren 1950 door de hervormde gemeente verkocht en heeft in de loop van de daaropvolgende jaren diverse functies gehad, onder andere die van veilinghuis en horecagelegenheid.
Het Dorpsplein was onderdeel van de sloopgrens in 1943. De percelen aan de westzijde van het plein werden gesloopt, maar Ons Huis – dat de gehele oostzijde van het plein besloeg – bleef behouden.